به امام حسين مديونيم اگر
چه زيبا زيارتي است زيارت ناحيه ي مقدسه
دلها كباب ميشود براي دل زينب…شاهد فجيع ترين فجايع كربلا
امان از دل زينب اما…..
كمتر دلي متوجه غم سنگين و غربت امام زمان است كه حداقل هر ساله شاهد تمام حوادث كربلا ست
دلها بايد بسوزد براي امام زمان …من نميدانم چگونه تاب مي اوردند مشاهده ي مظلوميت و سلاخي جدش حسين (ع) را
نميدانم چطور تاب آوردند و با چه حالي بر زبان جاري نمودند زيارت مقدسه را
از همه بدتر من نميدانم چطور اين همه خوني كه از طرف به ظاهر مسلمانها و بعضا بچه شيعه ها حتي به دل عزيزش ميشود را تاب مي آورد
آن از بي حرمتي به جد مظلومش حسين كه از حد گذراندن و از هيچ ظلمي دريغ ننمودند
اين هم از اين همه بي حرمتي كه علي الخصوص در اين آخرالزمان به خون مقدسشان ميشود و از حد گذرانديم…
قطعا حال و روز خراب ما داغ دار تر و بي تاب تر كرده است ايشان را
حتي مادرمان حضرت زهرا (س) را
آري بد حجابي , شرب خمر ,زنا, بي تفاوتي نسبت به احكام الهي است كه صدقه سري سرهاي بريده شده (امام حسين(ع)و اولاد و يارانش )به ما رسيده است
آيا ظلم و بي حرمتي نيست معصيت در محضر خدا به ساحت مقدس ابا عبدلله
مگر غير از اين است كه ما مديونيم به سيد و سالار شهدا هستيم كه بوي اسلام ناب محمدي به مشامم جانمان رسيده است
مگر نه اين است كه امام حسين (ع) براي زنده نگهداشتن اسلام و امر به معروف و نهي از منكر نا جوانمردانه فدا شدند تا ما فدا نشويم
تا ما به فلاكت و گمراهي و ظلالت نيفتيم… و صراط مستقيم را گم نكنيم
بزرگترين تابلوي راهنماي رسيدن به سعادت و كمال انساني است حادثه ي عبرت آموز كربلا بر سر دو راهي هاي حق و باطل….و حتي دو راهي هاي معروف و منكر
ماهي شدند در شب تار تا فانوسي باشند در گذر روزگار براي رهگذراني كه قرار است بشوند چند روزي مهمان در اين دنيا
و حال نظاره گرند فرزندشان امام زمان پاي مال شدن خون جدشان حسين (ع) و همه ي شهداي اسلام و انقلاب را
بياييد رعايت ادب و احترام كنيم و در محضر خدا با بي حرمتي به خون شهدا گناه و معصيت نكنيم
راضي نشويم به اين همه خون دل خوردن هاي امام زمان
بياييم تسلي باشيم دل مصيبت زده شان را
و خنده ها بر لبان فرزند زهرا(س) بنشانيم
نكند دلگير شود از ما امت امام حسين (ع) و برود گوشه ي شش گوشه بنشيند و شكايت كند از ناسپاسي ما… از نمك خوردن و نمكدان شكستن ها…..
نكند داغ بر داغ دلشان بيفزاييم و فكر خوش گذراني زودگذرمان باشيم
نكند سر از جهنم در بياوريم و به سيدالشهدا و همه ي شهدا مديون باشيم
آري مديونيم اگر سختي جهاد با نفس را تحمل نكنيم و به دين و احكام خدا بي اعتنايي و دهن كجي نماييم
سختي جهاد اكبر پيش آن همه مصيبت و سختي هاي سنگيني كه حضرت ابا عبدلله متحمل شدند هيچ است
الگو قرار بدهيم جهاد اكبر كردن امام حسين را در كربلا
سخت ترين جهاد اكبر بود…اصلا همه اش جهاد اكبر بود… كه فدا و پرپر شدند عزيزانش نزد چشمانش و خود نيز به قتلگاه رفت و سر تسليم به مشيت الهي فرود آورد
از ايشان بياموزيم تسليم خواست خدا شدن را
بياموزيم و در عمل تسليم خواست خدا شويم و از پي گمراهي نرويم با وجود مصباح الهدي و سفينه النجات
حتي دمي تسليم خواست نفساني خود نشويم وبيش از اين خون به دل مهدي زهرا نكنيم…
اگر يزيديان حرمت نگه نداشتند ما جوانمرد باشيم و حرمت نگهداريم و اسير هوا و هوس نشويم و خون پاكشان و محترمشان را بيش از اين پاي مال نكنيم
نكند مشمول لعن فرشتگان باشيم
نكند مشمول لعن لعن كنندگان باشيم:اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَآخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ
گلچيني از عالي ترين و جامع ترين زيارت (زيارت ناحيه ي مقدسه):
و با تو ستیز آغازیدند، پس تو به جهت زد و خورد و پیکار استوار شدى،
وَ طَحَنْتَ جُنُودَ الْفُـجّارِ ، وَاقْتَحَمْتَ قَسْطَلَ الْغُبارِ ،
ولشکریان فاجر راخورد و آسیا نمودى، ودرگَرد وغُبار ِنبرد فرو رفتى،
مُجالِداً بِذِى الْفَقارِ ، کَأَنَّک َ عَلِىٌّ الْمُخْتارُ ،
وچنان با ذوالفقار جنگیدى، که گویا علىّ مرتضى هستى،
فَلَمّا رَأَوْک َ ثابِتَ الْجاشِ، غَیْرَ خآئِف وَ لا خاش ،
پس چون تورابا قلبى مطمئن، بدون ترس وهراس یافتند،
نَصَبُوا لَک َ غَوآئِلَ مَکْرِهِمْ ، وَ قاتَلُوکَ بِکَیْدِهِمْ وَ شَرِّهِمْ،
شرورِمکروحیله شان رابرتوبرافراشتندوازدرِنیـرنگ وفسادباتو قتال نمودند،
وَ أَمَرَ اللَّعینُ جُنُودَهُ ، فَمَنَعُوک َ الْمآءَ وَ وُرُودَهُ ،
وآن ملعون لشکریانش رافرمان داد، تا تو را ازآب واستفاده آن منع نمودند،
وَ ناجَزُوک َ الْقِتالَ ، وَ عاجَلُوک َ النِّزالَ ، وَ رَشَقُوک َ بِالسِّهامِ وَ النِّبالِ ،
وباتوقتال نمودند، وبه جنگ ومبارزه باتوشتافتند، وتیرهاوخدنگهابسوى توپرتاب نمودند،
وَ بَسَطُوا إِلَیْک َ أَکُفَّ الاِصْطِلامِ،
وبراى استیصال وناچار نمودن تو دست دراز کردند،
وَ لَمْ یَرْعَوْا لَک َ ذِماماً، وَ لاراقَبُوا فیک َ أَثاماً،
و حُرمتى براى تومراعات نکردند، وازهیچ گناهى درموردتوخوددارى ننمودند،
فی قَتْلِهِمْ أَوْلِیآءَک َ ، وَ نَهْبِهِمْ رِحالَک َ ،
چه درکشتن آنهادوستانت را، و چه درغارت اثاثیه خیمه هایت،
وَ أَنْتَ مُقَدَّمٌ فِى الْهَبَواتِ ، وَ مُحْتَمِلٌ لِلاَْذِیّاتِ ،
(بارى)تودرگَرد وغُبارهاى جنگ پیش تاختى، وآزارواذیّتهاى فراوانى تحمّل نمودى،
قَدْ عَجِبَتْ مِنْ صَبْرِک َ مَلآئِکَةُ السَّماواتِ،
آنچنانکه فرشتگانِ آسمانها ازصبر و شکیبائى توبه شگفت آمدند،
فَأَحْدَقُوا بِک َ مِنْ کُلّ ِالْجِهاتِ ، وَ أَثْخَنُوک َ بِالْجِراحِ ،
پس دشمنان ازهمه طرف به تو هجوم آوردند، و تورا بسبب زخم ها و جراحتها ناتوان نمودند،
وَ حالُوا بَیْنَک َ وَ بَیْنَ الرَّواحِ ، وَ لَمْ یَبْقَ لَک َ ناصِرٌ ،
و راه خلاص و رفتن برتو بستند، تاآنکه هیچ یاورى برایت نماند،
وَ أَنْتَ مُحْتَسِبٌ صابِرٌ ،
ولى توحسابگر(عمل خویش براى خدا)و صبوربودى،
زيارت ناحيه ي مقدسه شرح كامل جزئيات وقايع كربلا و عاشوراست
