با مراجعه به روایات کثیره در فضیلت گریه بر آن بزرگوار کتاب شریف «الخصائص الحسینیه» مرحوم شوشتری قدس سره، بعضی از فوائد آن را بیان می‌کنیم:1- کفاره‌ی گناهان است، که برای گریه کننده بر حضرتش گناهی باقی نمی‌ماند، روایات آن متواتر است.2-سبب بالا رفتن درجات می‌شود، و هیچ رتبه‌ای بالاتر از رتبه‌ی خاتم انبیاء و اوصیا او علیهم‌السلام نمی‌باشد و گریه‌کننده با ایشان و در درجه‌ی ایشان خواهد بود.3- صله‌ی حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم می‌باشد.4- همراهی با حضرت فاطمه‌ی زهرا علیهاالسلام است، زیرا آن بی‌بی هر روز گریه می‌کند. امام صادق علیه‌السلام فرمودند: آیا دوست نمی‌دارید که از جمله کسانی باشید که یار و معین حضرت فاطمه علیهاالسلام می‌باشند.5- و نیز همراهی با حضرت بقیة الله علیه‌السلام است که آن حضرت می‌فرمایند:«فلأندبنک صباحا و مساء».«هر صبح و شام برایت ناله سرمی‌دهم».6- اداء حق پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه هدی علیهم‌السلام می‌باشد.7- نصرت و یاری امام حسین علیه‌السلام است.8- تأسی به ابنیاء و ملائکه و بندگان صالح خدا می‌باشد، چون آنها هم برای امام حسین علیه‌السلام گریه می‌کنند.بزرگان بابی مستقل در گریه‌ی انبیاء و ملائکه بر سیدالشهداء علیه‌السلام نوشته‌اند.9- گریه نکردن بر امام حسین علیه‌السلام جفا به حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم می‌باشد.10- اداء مزد رسالت می‌باشد که مودت ذی‌القربی است.
11- شایسته صلوات خداوند می‌شود، چنانکه در حدیثی وارد شده:«ألا و صلی الله علی الباکین علی الحسین رحمة و شفقة» 144 .12- گریه بر امام حسین علیه‌السلام فدای ذبح اسماعیل است، که چون ابراهیم گوسفند را عوض پسرش فدا نمود آرزو کرد کاش پسرش را ذبح کرده بود تا به بالاترین درجات نائل آید، خداوند قضیه کربلا را به او وحی نمود و او بر آن حضرت گریست، پس وحی شد که این جزع را در عوض ذبح اسماعیل قبول کردیم.13- سبب نجات از هول قیامت و عذاب آن است.14- فردای قیامت همه‌ی چشمها گریان است، مگر چشمی که بر امام حسین علیه‌السلام گریه کرده باشد.15- در وقت مردن، گریه‌کننده چنان خوشحال می‌شود که آن سرور تا روز قیامت در دلش باقی می‌ماند.16- چون از قبر بر آید سرور و خوشحالی از صورت او ظاهر باشد و ملائکه به استقبال اوع آیند و او را به ثواب الهی بشارت دهند.17- مورد شفاعت پیامبر و اهل بیت او علیهم‌السلام قرار گیرد.18- پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دست گریه‌کننده بر حسین علیه‌السلام را می‌گیرد و از صراط عبور می‌دهد.19- گریه بر آن حضرت حرارت جهنم را خاموش می‌کند.20- اجر یک قطره اشک بر آن حضرت این است که در بهشت جاویدان بماند و پیوسته بر درجات بهشتی او بیفزایند.21- چشمی که بر امام حسین علیه‌السلام گریه کند نزد خدا محبوب است.22- ملائکه مقرب خدا آن اشک را می‌گیرند و به خزان بهشت تحویل می‌دهند که با آبهای بهشتی مخلوط کنند، تا گوارائی و عطر آن آبه هزار برابر گردد.23- برای هر عمل ثواب محدودی است مگر گریه بر سیدالشهداء علیه‌السلام که اجرش را نهایتی نیست.24- با گریه محبت به آن حضرت پیدا می‌شود و بغض دشمنانش بیشتر می‌گردد.25- گریه‌کننده با آن بزرگوار سنخیت پیدا می‌کند، در او صفات و کمالات و خوی آن حضرت ظاهر می‌گردد، رنگ آن حضرت با بخود می‌گیرد و حسینی می‌شود.26- موجب حفظ شریعت محمدی صلی الله علیه و آله و سلم و تضمین بقای دین مبین است.27- سبب هدم ظلم و نابودی ستمگران و باعث انقلابها و نهضتهای مختلف جهان می‌باشد.28-احیاء مکتب اهل بیت علیهم‌السلام در گریه بر امام حسین علیه‌السلام است.29- به گریه‌کننده ثواب صد شهید داده می‌شود.30- هرگز دلش نمی‌میرد، بلکه حیات ابدی پیدا می‌کند.

◼️ تسلیت گفتن مومنین در روز عاشورا …

از امام باقر(ع) پرسیده شد که در روز عاشورا چگونه به همدیگر تسلیت بگوییم؟
حضرت فرمودند: بگوئید:
? “أعظَمَ اللهُ اجورَنا بمُصابِنا بِالحُسَینِ، وَ جَعَلَنا و ایّاکُم مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَع وَلیّهِ الامامِ المَهدیِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ(ع)"؛

خداوند اجر ما را به سبب مصیبتی که از حسین به ما رسیده بزرگ گرداند و ما و شما را از کسانی قرار دهد که در کنار ولی دم او، امام مهدی از خاندان محمد(ع)، به خونخواهی او برمی خیزند.

? مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، ص 772،

ابوخلیق را پیش مختار بردند. مختار از او پرسید: ای ملعون در کربلا هیچ گاه دلت به حال آقای ما حسین علیه السلام سوخت؟ گفت: بلی ای امیر، یک مرتبه آن قدر دلم سوخت که مرگ خود را از خدا خواستم تا آن حالت زار حضرت را نبینم. فرمود: بگو ببینم چه وقت بود؟
گفت: امیر هنگامی که سید الشهدا علیه اسلام طفل خود را زیر عبا گرفت و از میدان برگشت رو به خیمه ها کرد. من تماشا می کردم، دیدم زنی مجلّله، چادر به سر و نقاب به صورت، بیرون خیمه ایستاده، گویا مادر آن طفل بود که انتظار بچّه اش را می برد. همین که امام علیه السلام چشمش به مادر افتاد که منتظر ایستاده، برگشت مقداری صبر کرده دوباره رو به خیمه آورد. باز خجالت کشیده، برگشت. تا سه مرتبه امام رو به خیام رفت و برگشت و از مادر علی اصغر خجالت کشید. چون آن حالت امام حسین علیه السلام را دیدم جگرم کباب شد.
مختار گفت: ای ملعون، آخر چه شد؟ گفت: امیر بالاخره امام از مرکب پیاده شد، طفل را روی زمین نهاد، و با غلاف شمشیر قبری حفر نمود، بر آن طفل نماز خواند و او را به خاک سپرد و برگشت.
مختار از شنیدن این گفتار صیحه ای کشید و افتاد و غش کرد. بعد از به هوش آمدن، گریبان درید و بر سر و سینه زد و فرمود: این حالت آخر امام حسین علیه السلام دلم را از همه بیشتر سوزانید که نخواست بعد به بدن این طفل کسی آزار برساند، یا سرش را ببرند و یا در زیر سمّ اسب پایمال شود.
ابوخلیق گفت: ای امیر، به خدا قسم نگذاشتند بدن آن طفل صحیح و سالم بماند. روز یازدهم سر هر سروری را به سرداری دادند که جهت افتخار بر نیزه کند و به کوفه نزد ابن زیاد و جایزه بگیرد.
به ابو ایّوب غنوی که سر کرده ی بیل داران بود سری از شهداء نرسید. به نزد عمر سعد رفت و گفت: به من سری نرسید. عمر سعد گفت دیروز دیدیم امام حسین علیه السلام طفل صغیری همراه داشت که با تیر حرمله ذبح شد. کسی ندید او را کجا دفن کردند. من گفتم: امیر دیدم پشت خیمه ها بدن آن طفل را به خاک سپرد.
لذا ابو ایّوب به بیل داران دستور داد تا زمین کربلا را زیر و رو کردند و جسد آن طفل را یافتند، و بیرون آورده سرش را بریدند و بر سر نیزه زدند و به کوفه آوردند.
ابوخنیق گوید: خودم در حضور ابن زیاد بودم که سر امام حسین علیه السلام با سر حضرت علی اصغر علیه السلام هر دو در میان یک طشت بود و باقی سرها را میان طبق ها در حضور او نهاده بودند و دائما صورت حسین علیه السلام محاذی صورت علی اصغر علیه السلام بود.

?#رهبرانقلاب :
من در هیچ مقتلی ندیدم که #حضرت_زینب (س) وقتی دو پسر خودش هم در #کربلا شهید شدند، عکس‌العملی نشان داده باشد؛ بنظرم رسید این مادران شهدای ما، حقیقتا نسخه زینب را عمل و پیاده می‌کنند؛ من ندیدم، یا کمتر مادری را دیدم که وقتی انسان او را می‌بیند، در او ضعف و عجز احساس کند!

?#عکس_نوشته

? استاد انصاریان
▫️حضرت اباعبداللّه(ع) در روز عاشورا چنان قدم برمی‌دارد که گویی آینده روشن، یعنی آثار نورانی و جاودان نهضت خویش را به چشم دل می‌بیند و در این امر هیچ شک و تردیدی نداشت که تنها با شهادت به پیروزی دست می‌یابد.

?برگرفته از کتاب سیّدالشهد(ع) تجلّی عبودیت، نوشته استاد حسین انصاریان