مداحي عمو عباس...علمت كو عموي خوبم
ولایت محک ایمان همه ماست در آخرالزمان
حسین ذاتا دوست داشتنی است
دوست داشتن او هنر نیست، رزق است
هنرمند کسی است که پای حسین می ماند
درست مثل آقا
درست مثل حاج قاسم
…
…
…
کوفیان کافر نبودند
آنها
نماز میخواندند
روزه می گرفتند
حج میرفتند
صدقه مکرر می دادند
قرآن را حفظ بودند
کنار علی علیه السلام شمشیر زده بودند
دنیایی از حدیث از پیامبر و علی حفظ بودند
حسین را هم دوست داشتند خیلی
اما نه بیشتر از مال و جان و زن و فرزند و رفاه شان
آنها حسین را دوست داشتند
ولی نه انقدر که پای آقا بایستند
گفته بودند بیایی جان و مال و فرزند و آبرو و… همه را برایت خرج می کنیم اما وقتی حسین آمد و دیدند کار سخت است ، جا زدند
عهد شکستن
بیعتی که امضا کرده بودند را پاره کردند
خیلی هم مرد نبودند
یا اشباح الرجال جمله مسلم بن عقیل است،
شبح ی از مرد بودند که فقط نامش را یدک می کشیدند و جنم مردانه نداشتند
آنها حسین را میخواستند که
که کوفه پایتخت شود
که تجارت رونق بگیرد
که خوشگذرانی و تفریح شان بیشتر شود
که سکه هاشان افزون شود
که زنان ایران و هند و سایر بلاد برای کنیزی به کوفه آیند
که…
ولی با آمدن حسین علیه السلام،
ابن زیاد امد
جنگ و خون و ترس و ناامنی آمد
آرامش شان بهم خورد
خوشگذرانی شان لق شد
آمدنش دردسر شد
چه کنیم؟!
راحترین راه حل این است: پیمان می شکنیم
نه خانی آمده و نه خانی رفته
وبعد هم توبه می کنیم خدا هم می بخشد
خدا میداند ما که قصد بدی نداشتیم
ما میخواستیم به حسین کمک کنیم، نشد؛ ابن زیادها آمد….
و حسین تنها ماند
حسین و 72 یار و 85 زن و بچه را مقابل بیش از سی هزار نفر مرد جنگی تنها گذاشتند
و شد پاره پاره شدن شهدا
بالای نیزه رفتن سر حسین
اسارت زینب
آفتاب نشینی رباب
دق کردن رقیه
بغض ناتمام سکینه
اشک های تا پایان عمر امام سجاد
…
و زینب فقط یک سال بعد از حسین زنده ماند
و رباب آه رباب
و رقیه
و
…
…
براستی تاریخ ایشان را چگونه قضاوت کرد؟
اهالی کوفه را می گویم
…
…
مراقب هستیم تا کجا پای ولایت وایساده ایم؟!
ولایت، محک ایمان همه ماست در آخرالزمان.
مراقب ایمان هم باشیم
که
شهید جهان آرا میگفت: « بچه ها، اگر شهر سقوط کرد آن را دوباره فتح خواهیم کرد؛مواظب باشید که ایمانتان سقوط نکند. »
مداحي میگن نمیدونی چقدر قشنگ بین الحرمین
با آن همه مصائب حتي یک نماز شبش ترك نشد
#امام_سجّاد_علیه_السلام
عمّه ام، زینب، با وجود همه مصیبت ها و رنج هایى که در مسیرمان به سوى شام به او روى آورد، حتّى یک شب اقامه نماز شب را فرو نگذاشت
إنَّ عَمَّتی زَینَبَ مَعَ تِلکَ المَصائبَ و المِحَنِ النّازِلَةِ بِها فی طَرِیقِنا إلَى الشّامِ ما تَرَکَتْ [تَهَجُّدَها] لِلَیلَةٍ
وفیات الأئمه، صفحه441